رباتها نمی‌توانند به روشی که انسان‌ها می‌بینند، بینند. اما می‌توانند اطلاعات بصری را پردازش کنند و “دید” داشته باشند، به ویژه با استفاده از فناوری‌هایی مانند دوربین‌ها و حسگرهای تصویری. این فناوری‌ها به رباتها اجازه می‌دهند تا اشیا، محیط و حرکات را تشخیص دهند و تجزیه و تحلیل کنند.
به طور خاص، رباتها می‌توانند از تکنیک‌های بینایی کامپیوتری (computer vision) استفاده کنند تا:
۱. تشخیص اشیا: شناسایی اشیای مشخص در یک تصویر.
2. تشخیص صورت: شناسایی و تحلیل چهره‌های انسانی.
3. ردیابی حرکتی: پیگیری حرکت اشیا در ویدئو.
4. تحلیل فضا: نقشه‌برداری و درک محیط ۳بعدی.
به این ترتیب، رباتها می‌توانند به نوعی توانایی “دیدن” داشته باشند، اما این دید به عنوان یک تجربه حسی نیست؛ بلکه بیشتر مبتنی بر داده‌ها و الگوریتم‌هاست.
رباتها برای تشخیص محیط خود از ترکیبی از حسگرها و الگوریتم‌های پردازش داده استفاده می‌کنند. در اینجا چندین روش کلیدی که رباتها برای تشخیص محیط خود به کار می‌برند، ذکر شده است:
۱. حسگرهای تصویری (دوربین‌ها):
– رباتها از دوربین‌ها برای جمع‌آوری تصاویر استفاده می‌کنند. با استفاده از الگوریتم‌های بینایی کامپیوتری، آن‌ها می‌توانند اشیا، چهره‌ها، و الگوها را شناسایی کنند.
۲. حسگرهای عمق:
– حسگرهایی مانند LiDAR یا حسگرهای عمق (مثل Kinect) به رباتها این امکان را می‌دهند که فاصله تا اشیا را اندازه‌گیری کنند و نقشه‌برداری سه‌بعدی از محیط انجام دهند.
۳. حسگرهای حرکتی و شتاب‌سنج‌ها:
– این حسگرها به ربات کمک می‌کنند تا حرکت و موقعیت خود را در فضا شناسایی کند.
۴. سنسورهای لمسی:
– حسگرهایی که به ربات امکان می‌دهند تا با اجزای محیط تعامل داشته باشند و مقاومت یا برخورد با اشیا را احساس کنند.
۵. فناوری‌های هوش مصنوعی و الگوریتم‌های یادگیری ماشین:
– رباتها می‌توانند از داده‌های جمع‌آوری‌شده برای یادگیری و بهبود عملکرد خود استفاده کنند. به عنوان مثال، با استفاده از داده‌های تاریخی، می‌توانند الگوهای خاصی را شناسایی و پیش‌بینی کنند.
۶. مسیر‌یابی و نقشه‌برداری:
– رباتها از الگوریتم‌های خودکار الگوهای مسیر (مثل SLAM – Simultaneous Localization and Mapping) برای شناسایی موقعیت خود و نقشه‌برداری از محیط پیرامون بهره می‌برند.
۷. استفاده از نرم افزارها و پلتفرم‌های تحلیل داده:
– نرم‌افزارهایی که تصاویر و داده‌ها را تجزیه و تحلیل می‌کنند، به ربات کمک می‌کنند تا اطلاعات مفهومی از محیط بسازند.
این روش‌ها به رباتها امکان می‌دهد که هم محیط خود را شناسایی کنند و هم بتوانند به طور خودکار در آن حرکت کنند و تصمیمات مناسبی بگیرند.
