سلام دوستای کوچولوی من! امروز میخوایم یه سفر باحال به گذشته داشته باشیم و ببینیم گوش چگونه ایجاد شد . آماده اید؟ بریم!
اولین صداهای دنیا
خیلی خیلی وقت پیش، وقتی هنوز دایناسورها هم نبودن، موجودات ریز دریایی فقط میتونستن **ارتعاش آب** رو حس کنن. اونها گوش نداشتن، اما بدنشون میتونست لرزش آب رو بگیره!
مثل: یه ماهی کوچولو که موج های آب رو با خط های کنار بدنش حس میکنه.
زمان دایناسورها
دایناسورها یه کم پیشرفته تر بودن! اونها **سوراخ های کوچیک** کنار سرشون داشتن که مثل گوش اولیه کار میکرد. این سوراخ ها کمک میکرد صداهای اطراف رو بشنون.
– **جالب دونستن:** بعضی مارها هنوزم گوش خارجی ندارن و صدا رو از لرزش زمین حس میکنن!
پیشرفت گوش در پستانداران
وقتی پستانداران به وجود اومدن، گوش هاشون خیلی بهتر شد! اونها اولین موجوداتی بودن که **لاله گوش** پیدا کردن. این لاله گوش مثل یه قیف عمل میکنه و صدا رو بهتر جمع آوری میکنه.
مثال: گوش های بزرگ فیل کمک میکنه صداهای خیلی دور رو بشنوه!
گوش انسان: یه دستگاه فوق العاده
گوش ما سه قسمت مهم داره:
۱. **گوش بیرونی:** (همون قسمتی که میبینیم) صدا رو جمع میکنه
2. **گوش میانی:** پرده گوش و استخوان های کوچیک صدا رو تقویت میکنن
3. **گوش داخلی:** صدا رو به پیام عصبی تبدیل میکنه تا مغز بتونه بفهمه
**آزمایش باحال:** یه بار با دوستت تو استخر آب بازی کنین و ببینین زیر آب هم صداها رو میشنوین!
گوش های آینده
شاید روزی برسه که بتونیم:
– گوش مصنوعی بسازیم که صدای دلفین ها رو بشنوه!
– سمعک هایی داشته باشیم که مثل گوش گربه حساس باشن!
نظر تو چیه؟ دوست داری گوش هات چه توانایی خاصی داشته باشه؟
